Ans Verdijk 1959
Woont en werkt in Beugen
opleiding
1977-1982 Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving, Den Bosch
1981 stage Jan van Eyck Akademie, werkplaats beeldende kunsten, Maastricht 1983-1984, 1986 Keramisch Werkcentrum, Heusden
tentoonstellingen
Ruimtelijk Werk, Academie Arnhem, 1983
galerie 't
Langhuis, Zwolle, 1983
De Gele Rijder, Arnhem, 1984
Kunstenaar en Konsument. Lombardije, Den Bosch, 1984
Signalementen, Kruithuis, Den Bosch, 1984
V.E.S.
Images, Singermuseum, Laren, 1986 (reizend)
atelierexpositie, Beugen, 1988
Kunstwerk in boekvorm, Apollohuis, Eindhoven, 1988
Touche '88, Pulchri Studio, Den Haag, 1988/ AZL galerie, Leiden
Hollandsche Spoorweg, Nijmegen, 1989
Dubbelstad, Stichting De Bank, Enschede, 1990
Bodyrelated, reizende tentoonstelling (o.m. Lissabon, Amsterdam, Bratislava). 1990
atelierexpositie, Beugen, 1991
Beelddialoog, Finisterre, Amsterdam, 1991
Wie Ans Verdijk in haar woonhuis annex atelier bezoekt, krijgt geleidelijk het gevoel dat hij zich in een soort Gesamtkunstwerk bevindt. In het interieur, dat op zichzelf helemaal geen bijzondere of artistieke indruk maakt, blijken talloze voorwerpen door haar zelf gemaakt, en een eigenschap van al haar objecten is dat ze verrassingen in petto hebben. Lampen, fotolijstjes en andere, op het eerste gezicht functieloze voorwerpen trekken zo steeds opnieuw de aandacht. Een vormeloze homp klei of papier-maché blijkt een boek met dikke, onregelmatig gevormde pagina's.
Veel sculpturen van Ans Verdijk hebben de vorm van een boek of van een reeks 'bladen'. Ze bergen herinneringen in zich, dagboekaantekeningen, souvenirs van een reis, tot en met de toegangsbiljetten voor de plaatselijke musea. Een ander zou misschien een fotoalbum aanleggen, een dagboek schrijven en enkele dierbare souvenirs een plaatsje op de schoorsteenmantel geven. Verdijk wil die scheiding niet, omdat het deel van haar leven waar haar werk (meestal) op gebaseerd is, die scheiding ook niet kende.
Wat Ans Verdijk doet is te omschrijven als het opnieuw vorm geven van dingen die voor haar belangrijk zijn. Daarom is een werk van haar de ene keer een sieraad, dan weer een boek, het volgende een vrijstaand beeld of een ruimtelijke installatie. Het zijn geen museale objecten, daarvoor zijn ze te intiem of te huiselijk. Aan de andere kant zijn ze meer dan persoonlijke documenten. Haar oeuvre is een optelsom van onalledaagse technieken, vreemde associaties en fascinerende beelden.
Onuitputtelijk.