Werkverslag

 

Ans verdijk, werkperiode 22 april tot 12  juli 2002.

 

 

De luxe om  in een leeg groot atelier nummer 6 te starten.

De ruimte en de ongelofelijke werksfeer die er heerst.

De kunstenaars die met een open mind starten met het experimenteren met klei.

De ondersteuning van de knowhow.

De perfectie van de werkplaatsassistenten die je op afspraak kunt spreken en

hoe deze mensen altijd je weer in deze kunstfabriek te woord staan en je adviseren. De uitstekende apparatuur wat er aanwezig, de veiligheid die in acht genomen wordt.

De geordendheid, materiaal heeft altijd dezelfde plaats.

De geordendheid in het bespreken van ovens.

Door de structuur en geordendheid is het efficiënt werken.

het schoon houden van de werkvloer, appartementen, keuken was een luxe dat je doordat iedereen daar op gewezen werd ook gedaan werd.

Daar werd je dan ook door sommige werkplaatsmeesters op gewezen.

 

Op het atelier is de ongelofelijke mogelijkheden van het medium klei in het begin overrompelend.

De eindeloze mogelijkheden zijn enorm, daardoor is het perfect dat de werkplaatsmensen je in het begin wanneer je de ideeën spuit de technische aspecten geven waardoor je snel tot de conclusie komt om zeer gericht met de tijd en het materiaal om te gaan.

De zeer verscheidende invalshoeken van materiaal gebruik zijn opvallend.

 

Het gevoel van het spelen in de ruimte waar je deze mogelijkheid aan geboden krijgt.

Het eindeloos geëxperimenteer.

De kwaliteit en kwantiteit van het werk van de kunstenaars is zeer uiteenlopend maar daardoor ontstaat er een mix.

Dat er een mogelijkheid is om te overnachten en  de gastvrijheid van jullie medewerker die daar regelmatig aan het werk was en  altijd een gebaar van

welkom uitstraalde.

Door de mogelijkheid om te overnachten in het E.K.W.C. is een ongekende luxe je kunt elk moment werken.

Misschien is het geven van advies aan mensen wanneer ze met een auto naar het E.K.W.C. komen en de parkeerplaats is vol om een alternatief te geven in de stad met de dichtbijzijnde parkeerplaats.

 

 

 

De mogelijkheid om de diapresentaties van de kunstenaars over hun werk was iets extras om daar gebruik van te maken.

De uitgebreide bibliotheek verschafte je in de andere informatie over keramiek in de ruimste zin van het woord.

Jammer dat er van de wat onbekende kunstenaars  en het informele circuit waar veel unieke en speciale projecten gemaakt worden niet zo veel informaties over is.

De  ontmoeten van de kunstenaars tijdens de verzorgde etentjes en de koffiepauze.

Dat groepsverband gaf iets aan van allen samen ontmoeten en informatie uitwisselen.

Binnen die gemeenschap manoeuvreer je soms goed soms heel goed, en speelt het spel mee.

 

Voor mij was het een verrassing om gevraagd te worden en dat ik twee termijnen kon kiezen. In de periode april tot juli  2002 of februari tot mei 2003.

Verschillende telefoontjes gepleegd om de exacte datum te krijgen wanneer ik kon beginnen.

De datum dat ik zou komen werken is na enige telefoontjes door gegeven.

Enige telefoontjes gepleegd om wat meer informatie over het E.K.W.C. te krijgen de regels en de duidelijke afspraak over de exacte werkperiode.

Later bleek dat er een administratieve wisseling had plaats gevonden. Onduidelijkheid wanneer ik exact zou moeten vertrekken. Met als gevolg dat ik  aan het eind van de werkperiode bezoek kreeg van Koos de Jong en Anton Reijnders. Op dat moment hoorde ik dat ik nog een week op het keramisch centrum kon werken. Dus geen gelegenheid om kisten te maken, en met moeite het werk stoken en lusteren. Toen voelde ik me enigszins een nummer, met dat nummer was even iets mis gegaan waar de molen niet mee om kon gaan. De volgende kunstenaar staat te wachten. Ik snap die sfeer en duidelijkheid maar voelde ook die  kant van continuïteit aan, de zakelijkheid van het instituut.

Als kunstenaar is het fantastisch wanneer alles goed geordend gestructureerd is en binnen die drie maanden is gepland. Maar daar moet je je dan exact aan houden.

En dat was zeker mijn plan, maar een onduidelijkheid van uit het centrum  en een begrip  was een moment zoek. Het is een situatie wat er extra bijkomt, uit eindelijk is het werk af gekomen en heb het met veel plezier thuis af gewerkt.

 

Hierbij wil ik nogmaals iedereen hartelijk  bedanken voor de inzet en enthousiasme van alle mensen. Misschien tot ziens. Ans Verdijk.

Hierbij stuur ik je nog enkele plaatjes van de Battle of the Knees/Denise, het beeld is nu compleet met tafel gepresenteerd en inmiddels is de tentoonstelling weer afgelopen.